Në kohën e hilafetit të Aliut r.a. gjykatës ishte Shurejhu. Aliu r.a. kishte humbur mburojën që e pëlqente më së shumti. Një ditë, teksa lëvizte në tregun e qytetit, ai e sheh mburojën e vete në duart e një çifuti, i cili dëshironte ta shes. Kur e pa Aliu r.a. i tha çifutit: “Kjo mburojë është e imja. Ajo më ka rënë nga deveja duke u kthyer prej Siffinit.” Çifuti ia kthen: “Në fakt, është mburoja ime. Ajo është në duart e mia, si pretendon se është e jotja.” Aliu…
Kur Aliu r.a. dhe Fatmija r.a. u martuan dhe para se të hynte në shtëpi natën e parë Pejgamberi a.s. i tha Aliut : “Mos iu afro para se të hyj unë!”. Thoshte Aliu r.a. thotë : “Unë u ula në një anë të dhomës dhe ajo u ul në anën tjetër. Më pastaj, erdhi Pejgamberi a.s. e vendosi dorën time mbi dorën e Fatimes dhe filloi të bëjë një dua në të cilën thoshte: “O Allah, Fatimja është pjesë imja! O Allah, Fatmija është e dashur për zemrën time!…
Përktheu dhe përshtati: Skender Mustafi E rëndësishme është të kuptohet se letërsia arabe dhe ajo Islame dallojnë dhe nuk duhet që këto të dyja të shihen dhe kuptohen si një tërësi. Letërsia arabe është letërsia e cila është zhvilluar para ardhjes së Islamit, gjatë dhe pas ardhjes, kurse letërsia Islame ka filluar të zhvillohet nga ardhja e Islamit e këtej. Ndikimi i Kur’anit mbi shpirtin e myslimanëve ishte aq i madh saqë mjedisi kulturor islam iu kthye botës së letërsisë si formë qendrore e të shprehurit artistik, kudo që u…
Derisa Aliu r.a ishte i sëmurë ndër të parët që i shkuan në vizitë ishin tre shokët e tij më të dashur: Ebu Bekri, Omeri dhe Othmani r.a. Aliu r.a vizitorëve u ofroi një filxhan me mjaltë në mes të cilit kishe rënë një qime. Ebu Bekri vërjeti qimen dhe tha se nuk do të hajë nga ajo mjaltë deri sa nuk sjellin tre shembuj në lidhje me atë mjaltë. – Ebu Bekri tha: “Feja dhe Islami janë më të bardhë se ky filxhan, imani është më i ëmbël se…
Me një rast Aliu r.a. duke luftuar u ballafaqua me kryetarin e idhujtarëve dhe e mposhti. Në momentin që po donte të e vriste ai e pështyu në fytyrë. Aliu r.a. menjëherë u ngritë dhe u largua duke mos e vrarë. Njeriu vrapoi pas tij duke e pyetur: “Pate rastin të më vrasësh, përse nuk e bëre?” Aliu, r.a. tërësisht i qetë u përgjigj: “Nuk kam urrejtje personale ndaj teje, kundër jush luftoj për shkak të mosbesimit tuaj ndaj Allahut. Sikur të të mbysja pasi më pështyve në fytyrë, atëherë…