Shushurimat e tëhuajit

Autor: Skender Mustafi

Unë po rrija në qosh të hanit
Sa më doli dritë e bardhë
E ç‘po shndrisnin cuklat e janit
Jo tek unë, por ku kam ardhë

Këto fytyra e ky tren
Seç po i ngjajnë ardhmërisë
Por s’po më zinte vendi vend
Në mungesë të dashurisë

Unë po qaj e po përçyrrem
Them se vendi po m’ngritë peshë
Fjalë e gjeste fort po m’ndrydhin
S’ka mbetur gojë pa më përqeshë

Rend sa t‘duash e palë e palë
Punës vrapin s’mund ja ndalë
Kjo është shtylla e një vendi
një grushti shpirtrash të pa përdalë

Më zihet fryma edhe n’gjumë
E di se kodrat duhet me i ça
S’rrihet në pus ku shpirti s‘bën lum
Ç’ti bësh se interesi në ballë m’ka ra

Edhe fjalët mu kanë lidhë nyje
Si ku jam edhe atje
Po thonë gojat me gjith mënd
Sod s’je këtu, ti ishe dje

Ky jan i shqyer e me vrima
Ma zë frymën në fytyrë
Kur merr pusin e s’të ndal as britma
Por të thonë ti je mirë e mirë

Unë të them vëlla e ti vëlla
Për një fije të idealit
Unë kam kap botën e ti botën
Me ja futë në xhep djalit

Ka pjellë dije përmbi dije
Dije s’duhet, dije s’ka
Unë jam diell e rri nën hije
Qyqet prehës i kanë ra

Unë po shtrihem përmbi jan
Se e di se vi tek Ti
Mjerë ai që bukën e hanë
E për dheun s‘ka mërzi

Po këto i keni lexuar?