kalëroj ditë e natë nëpër stepet e shpirtrave hipur mbi kalin e bardhë që hapëron mbi gërmadha pas zhurmës së pa shuar kah e kaluara apo e ardhmja nuk më pengon drejtim kalëroj nëpër valët e zërave që sikur grumbull bletësh gumëzhijnë dhe çajnë gjallërimin e gjelbër çajnë timpanin e veshit të trishtuar që si lypsar i bukës së jetës e kërkon fëmijën e mbjellë në tokën e gurit dhe duke vrapuar pas zërit të tij humbi dhe rrugën time kalëroj nëpër të panjohurën nëpër rrugët e trurit të humbura…
lexo më tepërudhëtim i përhershëm
