shënime të vonuara

me hënën rri më kujtohen yjet me ndjenjat vritem më ngjall buzëqeshja buzët lëvizin për të thënë një fjalë një puthje tretet ngjyrave të kohës pa mua me fatin bëj zënkë s’e mundi dot në luftë të kotë për sytë me lot të mbushur plot hije nga buzët që përtypin fjalën e pa thënë ato vite e këto vite etja më len para pasqyrës vetëm ajo më ruan por nuk më flet dhe me pasqyra rrethuar i përgjumur s’flas vullkani i shpirtit rrëfen hëna buzëqesh në enigmë është edhe vetë…

lexo më tepër