në këtë fletë të bardhë që kur jam përlotur nuk më njeh askush loti nuk shihet në këtë det ujë meiti flaka djeg shpirtin e gjallëruar që ty faqeve të bardha të zhvesha lakuriqe e më dole me mbulojë ngjyrë gjaku palë-palë mbeta baltë përlyer me farë djersitur para ekranit që dënesë e ti vullkani i heshtjes qeshë në mbrëmjet e shurdhëta ku ngjizet jeta në morfium gëzimi dhe asgjë nuk durohet më të ëmbla janë skenat e skenave me ngjyra-njolla të pikturës jetë se sa ne të kapur për…
lexo më tepërnjohja e vetes
