si vargon i shtrirë mbi botën bie një trup me sy të ngrirë pa shpirt dhe lot një lule vyshket në dorë i mbeten vijat e fatit me petkun e art të diellit shushurimat mbeten refren për gjenerata të bardha edhe zhurma hiqet zvarrë ia lëshon vendin heshtjes unë mbetem dëshmitarë për shpirtin tim që përgjithmonë do të dehet si mburojë për këtë kujtim © Skender Mustafi
lexo më tepërpërkujtim
