udhëtim i përhershëm

kalëroj ditë e natë nëpër stepet e shpirtrave hipur mbi kalin e bardhë që hapëron mbi gërmadha pas zhurmës së pa shuar kah e kaluara apo e ardhmja nuk më pengon drejtim kalëroj nëpër valët e zërave që sikur grumbull bletësh gumëzhijnë dhe çajnë gjallërimin e gjelbër çajnë timpanin e veshit të trishtuar që si lypsar i bukës së jetës e kërkon fëmijën e mbjellë në tokën e gurit dhe duke vrapuar pas zërit të tij humbi dhe rrugën time kalëroj nëpër të panjohurën nëpër rrugët e trurit të humbura…

lexo më tepër

me gjarpërimin e rrugës

në fund të gjarpërimit të pa fund ndalon treni i rinisë së bardhë atje zbret një iluzion i lagur vetëm me një vesë mëngjesi i uritur e i etur në udhëtimin e pa fund hapëron për një rifillim në fund të labirintit nuk e sheh më fillimin jeta as shpresa që kishte ardhur dje nga ikja në ndjekje të gjallë mileniumi edhe treni edhe zhurma nuk dëgjohen më edhe lotët janë shterur me vitet e kujtesës në greminën e së kaluarës edhe unë edhe djemtë jemi thinjur e plakur këtu…

lexo më tepër