përkujtim

si vargon i shtrirë mbi botën bie një trup me sy të ngrirë pa shpirt dhe lot një lule vyshket në dorë i mbeten vijat e fatit me petkun e art të diellit shushurimat mbeten refren për gjenerata të bardha edhe zhurma hiqet zvarrë ia lëshon vendin heshtjes unë mbetem dëshmitarë për shpirtin tim që përgjithmonë do të dehet si mburojë për këtë kujtim © Skender Mustafi

lexo më tepër

flakadan

lulja vyshket në porcelan shpirti nuk qan për sy është nën sytë e dhembjes merimangat ndërtojnë rrjetë zemra ndrydhet për një pik lot një hije rrugës bëhet zonë luftimi pasqyra më del para për ta parë lotin kur shpirti s’duron dot rruga duket sikur ka marr fund çapi çapin e ndjek në çdo kohë troku i tapës ndjell fjalë neuroneve dhe shpirti digjet në ty flakadan © Skender Mustafi

lexo më tepër