në fund të gjarpërimit
të pa fund
ndalon treni i rinisë së bardhë
atje zbret një iluzion
i lagur vetëm me një vesë mëngjesi
i uritur e i etur
në udhëtimin e pa fund
hapëron për një rifillim
në fund të labirintit
nuk e sheh më fillimin jeta
as shpresa që kishte ardhur dje
nga ikja
në ndjekje të gjallë mileniumi
edhe treni
edhe zhurma nuk dëgjohen më
edhe lotët janë shterur
me vitet e kujtesës
në greminën e së kaluarës
edhe unë
edhe djemtë jemi thinjur e plakur
këtu
në këtë vend
pa shkuar asnjë çap më tej jetës
por shpirti i ri
është për t’u kthyer
me gjarpërimin e rrugës
për në fundin tjetër
të lënë jetës më parë
në nisjen e shkurtër
zbathur e përmalluar
tani në kujtesë të zbehur
© Skender Mustafi
