Ebu Hurejre r.a transmeton se i Dërguari i Allahut rrëfen një bisedë mes Zotit të Madhërishëm dhe disa melekëve:
“Allahu ka disa melek të tjerë përveç atyre që shënojnë veprat e njerëzve. Ata ecin rrugëve dhe kërkojnë njerëz që madhërojnë Allahun. Kur takojnë njerëz që përmendin Zotin e Lartësuar, fillojnë t’i thërrasin njëri tjetrit: ‘Ejani, i kemi gjetur ata që po i kërkoni!’ Atëherë ata mblidhen dhe i rrethojnë me flatërat e tyre deri në qiellin e tokës. Pastaj Allahu i pyet melekët, ndërsa Ai i di më së miri njerëzit:
– “Çfarë thonë robërit e Mi?
– Të lavdërojnë, të madhërojnë, të falënderojnë dhe të respektojnë – përgjigjen melekët.
– A më kanë parë ata Mua? –
– Jo o Zoti ynë, nuk të kanë parë.
– E çfarë do të bënin nëse do të më kishin parë?
– Sikur të të kishin parë, do Të të madhëronin dhe do të respektonin më shumë.
– Për çfarë më luten?
– Të luten për xhennet.
– A e kanë parë ata xhennetin?
– Jo o Zoti ynë nuk e kanë parë.
– Po sikur ta kishin parë?
– Sikur ta kishin parë, do të kishin synuar pas tij, do të kishin kërkuar dhe do të kishin dëshiruar më shumë.
– Nga cfarë kërkojnë mbrojtje?
– Nga zjarri i xhehennemit.
– A e kanë parë zjarrin e xhehennemit?
– Jo, nuk e kanë parë.
– Po sikur ta kishin parë?
– Sikur ta kishin parë do të frikësoheshin dhe do të iknin më shumë .
Atëherë Allahu thotë:
– “Ju marr juve dëshmitarë se i kam falur.
– Në mesin e tyre ka një njeri që nuk është prej tyre, por ka ardhur për disa punë të vetat. Thotë njëri prej melekëve.
– Ata janë një grup nga cili asnjëri prej tyre nuk do të jetë fatëkeq.” (Buhariu dhe Muslimi)
